وبلاگ های من

یک عملکرد مهم جزء آواشناسی گرامر این است که کمک می کند سمعک هوشمند تا جزئیات فونتیک قابل پیش بینی به بازنمایی های واجی برسیم. یک راه برای درک نحوه عملکرد قواعد آواشناسی این است که آواشناسی را به منزله قرار دادن کلمات در معرض مجموعه ای از قوانین در نظر بگیریم که توالی های واجی (خلاصه و فاقد جزئیات) را به فرمی تبدیل می کند که پر است از جزئیات لازم برای تشخیص نحوه تولید گفتار. به عنوان مثال، یک یک قانون فونولوژیک در زبان انگلیسی مستلزم دمیدگی واج /p/ در ابتدای سیلابِ دارای تکیه است. بر طبق این قانون، واج های /p/ در کلمه apart و important با دمیدگی تولید می شود ولی در apple و spin. خیر. به این ترتیب دیدگاهی پیدا می کنیم که چه مواردی احتمالا از نظر گرامری (جنبه آواشناسی) صحیح نمی باشد و بر خلاف این قواعد است: بنابراین *[^|æpʰəl] از نظر گرامری صحیح نیست؛ /p/ وقتی که در سیلاب فاقد تکیه قرار گیرد نباید دمیده تلفظ شود. نماد [ ^| ] در فونتیک نشان دهنده هجای دارای تکیه است، علامت [ə] "schwa" نامیده می شود و وجود واکه در سیلاب بدون تکیه را نشان می دهد. عدم صحت گرامری با علامت * در ابتدای عبارت مشخص می شود.

در انگلیسی جزئیات فونتیک بسیاری وجود دارند که قابل پیش بینی هستند و بنابراین توسط قواعد آوایی کنترل می شوند. مثلا /t/ و /d/ در بسیاری از لغت ها شبیه هم تلفظ می شوند مانند writing و riding ، یا matter و madder. همه این لغت ها در انگلیسی آمریکایی همراه با یک [ɾ] ضربه ای تولید می شوند. قانونی که در آمریکایی تعیین می کند چه زمانی باید از [ɾ] ضربه ای استفاده شود شامل جزئیات بیشتری است: /t/ و /d/ هنگامی به صورت [ɾ] ضربه ای تولید می شوند که در بین دو واکه و همچنین در آغاز یک هجای فاقد تکیه قرار داشته باشند.

تمام جزئیات تلفظی که جزئی از الگوی فونولوژک زبان و بنابراین قابل پیش بینی هستند، توسط قواعد آواشناسی زبان توصیف می شوند. یکی دیگر از نقش های جزء فونولوژیک ترسیم محدودیت هایی است که در یک زبان چه توالی از واج ها امکان قرارگیری در کنار هم را دارند. به این ها محدودیت های Phonotactic زبان گفته می شود. محدودیت های Phonotactic برای تولید هجاهای مختلف در یک زبان قوانین و خطوطی ترسیم می کنند. یک هجا شامل گروهی از صداها است که باید شامل یک هسته (معمولا یک واکه) بوده و می تواند یک آغازه (یک یا تعداد بیشتری همخوان آغازین) و یک coda (یک یا تعداد بیشتری همخوان انتهایی) داشته باشد. هسته و coda در کنار یکدیگر قافیه ی هجا را می سازند. در شکل 2.3 ساختار هجا به شکل نمودار نشان داده شده است.

منبع:

https://www.isna.ir/news/98122821764/%D8%AF%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D8%B3%D9%85%D8%B9%DA%A9-%D9%87%D9%88%D8%B4%D9%85%D9%86%D8%AF-%D9%88-%D8%AA%D8%AC%D9%88%DB%8C%D8%B2-%D8%B3%D9%85%D8%B9%DA%A9-%D8%A8%DB%8C%D8%B4%D8%AA%D8%B1-%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%86%DB%8C%D9%85

همه ی سیستم های آزمایشی استفاده می کنند سمعک هوشمند از دو مرحله ای مشابه آنچه که در کاشت حلزون مورد استفاده قرار می گیرد.کویل خارجی یک میدان مغناطیسی یا پرتوهای الکترومغناطیسی را منتقل می کند که بوسیله ی کویل کاشته شده یا آنتن حس می گردد.سیگنال بوسیله ی کویل حسگر کاشته شدهريا،افزایش می یابد که با عمل کاشت،سیم کشی به ترانسفورماتور پیزوالکتریک یا کویل تحریک شده،صورت می گیرد.بعضی سیستم ها بطور مستقیم سیگنال را منتقل می کند:کویل خارجی یک میدان مغناطیسی را پدید می آورد که بطور مستقیم آهنربای کاشته شده را تحریک می کند.
نسبت به هر دو سمعک انتقال هوایی وانتقال استخوانی،انتظار می رود که سمعک های تمام کاشته شده فوائدی نسبت به مرئی بودن،آسودگی،فیدبک،انسداد و احتمالا کیفیت سیگنال داشته باشند.بهرحال هنوز در مراحل آزمایشی و کارهای بالینی قرار دارد. چاسین(1997)بررسی گسترده ای در مورد سمعک های باها و کاشت گوش میانی انجام داد.

سمعک های موجود در خانواده کراس،حتی در بسیاری از بیماران مبتلا به افت شنوایی که فیتینگ کراس برای آن ها ممکن است مفید باشد،بطور وسیع استفاده نمی شوند.پیشرفت های سریع تکنولوژی ممکن است بر این وضعیت در آینده نزدیک اثر بگذارند و ممکن است بعضی ادغام ها وترکیبات تقویت کراس،با دیگر ایده های پردازش سیگنال،تصور شود.
برای مثال، زمانی که اتصال بی سیم کوچک دو جهتی که بین دو گوش اتصال برقرار می کند،بطور وسیع در دسترس باشند،محتمل خواهد بود که صدای ارائه شده به هر گوش تا میل به ترکیبصدای افزایش یافته بوسیله ی میکروفون روی هر طرف سر بدون ناراحتی از وجود کابل ها،پیدا کند.همچین ترکیبی می تواند محدوده ای از اضافه ی خطی صدا همانطور که در فیتینگ بای کراس است،برای پردازش که بطور انطباقی،نویز و علایم و دوباره جاگذاری را برای جهت یابی کاهش می دهد،همانطور که در پردازش اصالت مجازی،انجام می شود.
سرانجام،اگر چه سمعک های کاشته شده تقریبا در این بخش بصورت شایع بعنوان جایگزین سمعک های انتقال استخوانی ارائه شده است،ممکن است درخواست و جنبه ی وسیع تری را اثبات کنند.اگر شیوه های کاشت میکروفون و عمر طولانی مدت باتری می بتواند توسعه یابد،پتانسیل وتوانایی های این ها خیلی بیشتر خواهد شد،آنطور که سمعک هیچگونه اجزای خارجی موردنیاز مراقبت دائمی روزانه و توجه نداشته باشد.

منبع:

https://donya-e-eqtesad.com/%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D9%88%D8%A8-%DA%AF%D8%B1%D8%AF%DB%8C-96/3635738-%D8%A2%D8%B4%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D9%85%D8%B2%D8%A7%DB%8C%D8%A7%DB%8C-%D8%B3%D9%85%D8%B9%DA%A9-%D9%86%D8%A7%D9%85%D8%B1%D8%A6%DB%8C-%D9%87%D9%88%D8%B4%D9%85%D9%86%D8%AF

کویل که آهنربا را تحریک می کند می تواند سمعک هوشمند خارج گوش در یک بدنه سمعک یا شل سفارشی ویا در حفره گوش میانی می باشد.یک نوع متفاوت از مبدل های الکترومغناطیسی ،بر اساس همان قاعده کلی انتقال دهنده استخوانی کار می کند.در مبدل های با ماهیت شناوری و کویل نسبت به اهنربا،به سندانی متصل شده است.آهنربا بصورت شل مانند در داخل کویل معلق می شود.هنگامی که میدان مغناطیسی نوسان دار،اهنربا را مرتعش می کند، آهنربای داخلی،حرکت آن را مهار می کند.در نتیجه،نیروهای داخلی تعبیه شده بر روی کویل و پوشش مبدل ها ،باعث می شوند که آنها را حرکت دهند و بنابراین ارتعاشات را به سندانی منتقل می کند.
میکروفون های سمعک کاشته شده یا کاشت جزئی،می تواند که خارج از پوست باشد:فقط زیرپوست جاگذاری می شود،همچون داخل دیواره خلفی کانال گوش یا بصورت بالقوه داخل حفره گوش میانی.مشکل اصلی، برطرف کردن تضعیف بدست آمده بوسیله ی پوست و در نتیجه افزایش سطح نویز داخلی سمعک است که هردو بوسیله ی نویز داخلی سمعک و احساس نویزهای داخلی بدن رخ می دهد.
مشکل دوم، به علت میل به نگهداری زنجیره استخوانچه ای سالم در بدنه سمعک کاشته شده است که باعث قطع استفاده از آن می شود.زنجیره ی استخوانچه ای سالم ایجاب می کند که اگر خروجی مبدل به زنجیره ی استخوانچه ای بپیوندد،حتی برای بهره های خیلی پایین،یا میکروفون این توانایی را نخواهد داشت و یا نوسان فیدبک رخ می دهد.متاسفانه به دلیل آنکه پرده تمپان بطور کامل برای تبدیل ارتعاشات انتقال هوایی به ارتعاشات مکانیکی قرار گرفته که بوسیله ی یک حسگر مناسب می تواند که نمایان شود.

باتری ها ممکن است که در یک بخش خارجی قرار داده شوند و یا کاشته شوند.اگر باتری ها کاشته شوند،یک یک عمل جراحی کوچک برای تعویض باتری ها،هر3تا5ماه،مورد نیاز است.
اگر باتری و میکروفون کاشته نشود،در بعضی مسیرها سیگنال برای مرتعش کردن مبدل مجبور است که از سیستم خارجی،انتقال یابد.

منبع:

https://www.isna.ir/news/98122821764/%D8%AF%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D8%B3%D9%85%D8%B9%DA%A9-%D9%87%D9%88%D8%B4%D9%85%D9%86%D8%AF-%D9%88-%D8%AA%D8%AC%D9%88%DB%8C%D8%B2-%D8%B3%D9%85%D8%B9%DA%A9-%D8%A8%DB%8C%D8%B4%D8%AA%D8%B1-%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%86%DB%8C%D9%85

جفلند(1979)به این نتیجه رسید که که هیچ ارتباطی بین افت و میزان استفاده از سمعک کراس وجود ندارد. سمعک زیمنس بسیاری از محققان توصیه کرده اند که دستیابی به کیفیت صدای رضایت بخش با سمعک کراس آسانتر است،اگر گوش بهتر دارای یک افت فرکانس بالای ملایم نسبت به شنوایی طبیعی باشد.162،3536،732،905 این دیدگاه(مشورت) بایستی در سایه پیشرفت های جدید تکنولوژی مورد بررسی و مرور قرار بگیرد. تون کنترل قابل انعطاف و انعطاف پذیر،به طور خاص آن هایی که در سمعک های قابل برنامه ریزی در دسترس هستند،بهر ه ی لازمه را فراهم خواهند کرد و نه بیشتر ،تا به در یک smooth manner (روش بدون اشکال)در سرتاسر رنج فرکانسی وسیع دست بیاید.با استفاده از سمعک های قدیمی تر،فرد مجبور بود که بین بهره های خیلی زیاد در بعضی فرکانس هات وبهره ناکافی در حالت استراحت مصالحه(توافق= compromise) کند.
اگراز بهره های خیلی بالا در همه فرکانس ها استفاده شود،بیماران در مورد تقویت نویزهای داخلی شکایت خواهند کرد، و هر وقت که گفتار روی گوش بهتر است،زیان آور خواهد بود، و روی هم رفته عملکردش خیلی ضعیف تر از حالتی خواهد بود که از سمعک استفاده نمی شود.269،897 بهره های خیلی بالا در سمعک کراس به طو موثری گوش های بهتر و بدتر را معکوس می کند.541،557 با یک تنظیم وتعادل درست سمعک کراس،نه طرف بهتر و نه طرف ضعیف تر زمانی که کمک وتقویت می شوند،جابجا نمی گردند . اریکسون وهمکاران(1988)نشان دادند که میزان موفقیت بالا حتی برای بیمارانی که شنوایی آن ها در گوش بهتر در محدوده طبیعی قرار دارد، ممکن است به دست بیاید.
ممکن است خوب باشد که افراد دارای شنوایی طبیعی در یک گوش، انتخاب نمی کنند که از سمعک هایشان در محیط های خیلی آرام (جایی که امکان دارد نویز داخلی سمعک بسیار مشکل ساز شود) استفاده کنند.بهر حال حتی در محیط های با سطوح نویز متوسط، نویز زمینه ی خارجی به آسانی نویز داخلی سمعک را می پوشاند.

منبع:

https://tehransafir.com/%d8%b3%d9%85%d8%b9%da%a9-%d8%b2%db%8c%d9%85%d9%86%d8%b3-%d8%b3%db%8c%da%af%d9%86%db%8c%d8%a7-%d8%a2%d9%84%d9%85%d8%a7%d9%86/

بیمارانی که ممکن است از فیتینگ سمعک کراس سود ببرند آن هایی هستند منابع سمعک زیمنس که دارای کم شنوایی یکطرفه هستند،جایی که افت در گوش ضعیف تر بسیار بالاست، بطوری که کمک کردن و تقویت آن،مفید و مثمرثمر نخواهد بود.گوش بهتر بایستی شنوایی طبیعی داشته باشد یا حداکثر افت فرکانس بالای ملایم داشته باشد.بیماران بطور منحصر به فرد از آن سود خواهند برد،اگر به طور مکرر نیاز به گوش دادن به سیگنال های رسیده از طرف گوشی که کم شنوایی دارد.مثلا راننده تاکسی را فرض کنید که باید گوش کم شنوایش به سمت مسافر باشد.
بیمارانی که دارای شنوایی نزدیک به سطح طبیعی فرکانس پایین و افت متوسط یا شدید فرکانس بالا در یک گوش باشند،که با افت غیر قابل کمک در گوش دیگرشان ترکیب شده است، اگر که هیچکدام از سمعک های مرسوم و یا سمعک بای کراس (BICROS)رضایت بخش نباشد،نیز می توانند از سمعک کراس سود ببرند(استفاده کنند).
این بیماران به قالب های غیرانسدادی نیازمندند تا از انسداد جلوگیری نماید (بخش5.3.2) اما به بهره قابل توجه فرکانس بالا نیاز دارند.یک سمعک کراس ممکن است تنها راه به دست آوردن بهره کافی بدون رخ دادن نوسان فیدبک باشد.برای این افراد از روش توضیح داده شده برای سمعک های کراس استریو(بخش16.1.3)نسبت به شیوه توصیف شده در این بخش،برای فیت کردن سمعک استفاده گردد.بیماران کم شنوای دو طرفه که باید به هر دو گوششان تقویت صورت بگیرد،برایشان رضایت بخش تر است که از سمعک های مرسوم بجای سمعک های کراس استفاده کنند.
اثر کم شنوایی در گوش بهتر روی موفقیت فیتینگ کراس مورد مناقشه است،احتمالا به این دلیل که سمعک های کراس عمدتا طبق روش مشخصه یک بیماری(an ill-defiened) تجویز شده اند.

منبع:

https://tehransafir.com/%D8%B3%D9%85%D8%B9%DA%A9-%D8%B2%DB%8C%D9%85%D9%86%D8%B3-%D8%B3%DB%8C%DA%AF%D9%86%DB%8C%D8%A7-%D8%A2%D9%84%D9%85%D8%A7%D9%86/

میکروفون جداشده مربوط به Satellite Microphone(میکروفون ماهواره ای) است. سمعک هوشمند هر سیگنالی که به گوش ضعیف تر می رسد،تقویت خواهد شد و در گوش بهتر شنیده می شود.رسیور با استفاده از قالب غیرانسدادی به گوش متصل می شود.بنابرین صدایی که تقویت نشده است،می تواند مستقیما به گوش بهتر برسد.میرایی(تضعیف) بوسیله ی قالب گوش فراهم(ارائه)شده است،با اندازه های متفاوت ونت (Vent) ،شامل قالب های غیرانسدادی و شل ها است، همانطور که در شکل5.11نشان داده شده است.
فایده اصلی این چیدمان(آرایش) آن است که صداها می تواند شنیده شود در گوش باقابلیت باقیمانده شنوایی بهتر بدون توجه به این که صدا از کدام طرف می آید. سردر مقابل صداهای فرکانس بالا به عنوان صداگیر یا اغتشاش گر(Baffle)عمل می کند، صداهایی را که از طرف نزدیک به سر می آید را افزایش می دهد و صداهایی را که از طرف دورتر می آید، تضعیف می نماید. اگر سیگنال از یک طرف و نویزPredominate (غالب) از طرف مقابل بیاید، به بسیار بهتر شدن نسبت سیگنال به نویز(SNR) در یک گوش نسبت به گوش دیگر کمک می کند(بخش14.2.1 را ببینید).در این موارد که سیگنال به طرف گوش ضعیف تر می رسد،میکروفون ماهواره ای روی سمعک کراس این نسبت سیگنال را افزایش می دهد.اتصال الکتریکی،آمپلی فایر و رسیور، سیگنال را به گوش بهتر منتقل می کنند.
به دلیل اثرات انکسار سر، همیشه سمعک کراس قابلیت درک در محیط در نویز(که مربوط به هیچکدام از سمعک ها نیست)را زمانی که گفتار از سمت گوش ضعیف تر می آید را بهبود می بخشد. بهر حال همانند اثرات انکسار سر تحت تاثیر قرار خواهد داد، همیشه سبب (ایجاد)می شود صدای تقویت شده بوسیله ی سمعک کراس برای کاستن از قابلیت درک زمانی که گفتار از سمت گوش بهتر می آید.این اشکالات سمعک کراس زمانی که گفتار در سمت گوش طبیعی است، با عدم بکارگیری بهره بیشتر نسبت به حالت توصیه شده در فرآیند فیتینگ این بخش،می تواند حداقل شود.
اشکال دوم سمعک کراس آن است که میکروفون و رسیور به طور کامل از هم جدا شده اند. نشت سیگنال که از رسیور به میکروفون برمی گردد، به دلیل عبور از دور سر به طورزیادی تضعیف می گردد.بهره ای که در نوسان فیدبک(Feedback Ossilation) رخ خواهد داد،بسیار بالاتر از آن حالتی خواهد بود که رسیور ومیکروفون در مجاورت .نزدیکی هم هستند.

منبع:

https://donya-e-eqtesad.com/%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D9%88%D8%A8-%DA%AF%D8%B1%D8%AF%DB%8C-96/3635738-%D8%A2%D8%B4%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D9%85%D8%B2%D8%A7%DB%8C%D8%A7%DB%8C-%D8%B3%D9%85%D8%B9%DA%A9-%D9%86%D8%A7%D9%85%D8%B1%D8%A6%DB%8C-%D9%87%D9%88%D8%B4%D9%85%D9%86%D8%AF

در اکثریت قریب به اتفاق موارد،یک نوع وسیله ی کمک شنوایی برای بیمار فیت (تنظیم)می شود سمعک هوشمند ایسنا یا با استفاده از دو وسیله ی کمک شنوایی(سمعک) که عملکرد هر کدام از آن ها مستقل از یکدیگر است.در بعضی موارد بهتر آن است که افراد فیت داده شوند با یک سیستم کمک شنوایی که اجزای آن در هر گوش جداگانه قرار داده شوند و بدین گونه لازم است که بین وسایل کمک شنوایی ارتباط الکتریکی برقرار گردد.این چیدمان بنام مسیر هدایت دگرسویی محرک(کراس) شناخته می شود.دربخش های زیر، نشان داده خواهد شد که چندین دلیل برای ارتباط بین دو سمت سر و چندین متغیر برای آنکه چگونه اجزا در هر طرف سر با هم ترکیب می شوند.
اشکال عمده همه ی کراس ها آن است که حتما بایستی یک ارتباط بین دو طرف سر برقرار گردد.یک کابل(سیم)می تواند پشت سر فرد را دور بزند یا در طول دسته (فریم) عینک تعبیه می شود.اما بطور جایگزین،یک ارتباط بی سیم(وایرلس)،می تواند سیگنال ها را از یک سمعک به دیگری انتقال می دهد.سیم ها وکابل ها یک عامل رنج آور هستند واز نظر زیبا شناختی نیز،جذاب نیستند. همچنین عینک ها نیز گاهی اوقات غیر جذاب هستند واز نظر منطقی هنگامی که تعمیرات برای هر کدام از عینک ها یا سمعک هارخ می دهد، مشکل ساز می شوند.این اشکالات قابل توجه به وزنه ای سنگین(عاملی قوی) در برابر فواید آن تبدیل شده است.اگر ارتباط بین دو طرف سر بوسیله ی انتقال (ارتباط) وایرلس برقرار شود،مشکلات سمعک کراس،حداقل خواهد شد.
شکل 16.1 ساده ترین شکل سمعک کراس را نشان می دهد.میکروفون بر روی گوش دچار افت شنوایی قرار می گیرد،خروجی را به تقویت کننده و رسیور(بلندگو)که در طرف دیگر سر(گوش مقابل)قرار دارد،می دهد.

منبع:

https://www.isna.ir/news/98122821764/%D8%AF%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D8%B3%D9%85%D8%B9%DA%A9-%D9%87%D9%88%D8%B4%D9%85%D9%86%D8%AF-%D9%88-%D8%AA%D8%AC%D9%88%DB%8C%D8%B2-%D8%B3%D9%85%D8%B9%DA%A9-%D8%A8%DB%8C%D8%B4%D8%AA%D8%B1-%D8%A8%D8%AF%D8%A7%D9%86%DB%8C%D9%85

است یا اینکه کاملا موافق است، فروش سمعک زیمنس دراین صورت ادیولوژیست می تواند بااین پرسش شروع کند "آیا

می توانی درمورد این پاسخ بیشترتوضیح دهی؟" ما تازمانی که به بیمار فرصت ندهیم که برایمان

توضیح دهد، نمی دانیم که درذهن اوچیست؛ خودارزیابی ها یک روش بی طرفانه وغیرتهدیدآمیز

برای فراهم کردن این فرصت می باشند.

راه دیگربرای کمک به بیماران مرحله 2و3 اشاره به موضوع آمادگی می باشد. بیماران ممکن است

به منظورحفظ آرامش درخانواده یا بنابه دلایل دیگر باپروسه جستجوی کمک موافق باشند، اما اقدام

واقعی برای تغییر تنها زمانی رخ می دهد که فرد برای آن آماده باشد. مقیاس ساده میزان آمادگی از

1-10 می تواند به طورواضح به ما نشان دهد که بیمار درچه موقعیتی قراردارد: "خانم Quigley ،

مانتایج آزمایش شمارا بررسی کردیم وآنها به مشکلاتی که شمادرابتداتوصیف کردید مربوط هستند.

توصیه من برای کمک به شما به منظوربهترشنیدن، تقویت دنیای شمابوسیله سمعک می باشد. قبل

ازاینکه ماکارمان را ادامه دهیم، من نیازدارم که اطلاعاتی رادر مورد شما بدانم، براساس یک مقیاس

از1 تا10 شمابه من بگویید تاچه میزان برای دریافت سمعک آماده اید؟ که دراین مقیاس، 1 نشان

دهنده این است که اصلاموافق نیستید و10 نشان دهنده آمادگی کامل می باشد."

پاسخ هاهمیشه جالب توجه هستند وگاهی اوقات مطابق باچیزی که ماپیش بینی می کنیم نیست.

اگرپاسخ ها درمحدوده 1تا7 قراربگیرند، مامی فهمیم که بیمارهنوز برای پذیرش سمعک دارای شک

وتردید ونگرانی های ابرازنشده می باشد. این نیازهاباید بررسی شوند! صرف وقت برای این

مکالمات به هدرنمی رود، زیراخیلی محتمل است که بیماران بااعمال توجه به مشکلات آنها راضی

شوند. همانطورکه Stone وهمکارانش این اصل را ارائه کردندکه "بیماران تقریبا هیچ وقت بدون

احساس قابل درک تغییرنمی کنند".

منبع:

https://tehransafir.com/%d8%b3%d9%85%d8%b9%da%a9-%d8%b2%db%8c%d9%85%d9%86%d8%b3-%d8%b3%db%8c%da%af%d9%86%db%8c%d8%a7-%d8%a2%d9%84%d9%85%d8%a7%d9%86/

بیمار دراین مرحله می خواهد خرید سمعک زیمنس به این وضعیت اعتراف کند وبا این مسئله که اونمی تواندبه خوبی
بشنود،موافقت کند. بااین حال، اودرذهننش مزایای قیمت راتجزیه وتحلیل می کند: کم شنوایی باعث
ناراحتی های جزئی شده است، اوکلماتی را ازدست می دهد، اما اومیزان استرس زیادی رابخاطرآن
احساس نمی کند؛ به عبارت دیگر، مزایای حفظ وضعیت موجود مهم تراز آنهایی که قیمتشان
کمتراست،می باشد.
مثل همیشه،مامی خواهیم این سوال را ازبیماربپرسیم که "من چطورمی توانم به شماکمک کنم؟" وپاسخ احتمالا همانند پاسخ مرحله 1خواهدبود، "من به همسرم گفتم درمورد آنچه درجریان است" یاشاید "من مایلم که فقط بدانم آن چقدربراین من مضراست-شما می دانید که اومی خواهد زمینه ای راایجاد کند".
مرحله 3: من مشکل دارم، من نیاز به کمک دارم، اما من کمک نمی خواهم
مراحل 2و3 خیلی مشابه هستند، اما تفاوت آنها در واژه های مورد استفاده به منظوردرخواست برای
نیازبه کمک می باشد. درفرهنگ ما، درخواست کمک راحت نیست. ما دراعتمادبه نفس و خودکفایی
خودمان را بهترین می دانیم. دراین مورد، درخواست برای کمک نه تنها به معنای اعتراف به داشتن
یک مشکل می باشد، بلکه به معنای تایید وجود ناتوانی وعدم سلامتی نیزمی باشد. وکمک
ادیولوژیست ها دراغلب اوقات استفاده ازسمعک می باشد- که توصیه ایست که باعیب وجود سمعک
روی گوش، نگرانی های مربوط به ظاهر وپیرشدن گره خورده است. این بیماران ممکن است کاملا
آگاه باشند که نیازبه کمک دارند، اما پذیرفتن نوع کمک ما درکل موضوع دیگری است. حال ما
چطور می توانیم به بیماران مرحله 2 و3 کمک کنیم که پیشرفت را انتخاب کنند؟

منبع:

https://tehransafir.com/%d8%b3%d9%85%d8%b9%da%a9-%d8%b2%db%8c%d9%85%d9%86%d8%b3-%d8%b3%db%8c%da%af%d9%86%db%8c%d8%a7-%d8%a2%d9%84%d9%85%d8%a7%d9%86/

هدف مااین است که به معضل بیمارتوجه کنیم: تجویز سمعک هوشمند نتایج ادیومتریک با وضعیت پیشین بیمار ناسازگار
است، بنابراین ممکن است نسبت به آن حالت تدافعی احساس کند. اویا باتوضیحی مثل "فقط گزارش
رابرای من بفرستید، من قول می دهم هرکاری لازم باشد انجام دهم" عقب نشینی می کند یا اینکه
ممکن است بخواهد به مرحله بعدی توجه کند (در ادامه توضیح داده می شود). اگراو عقب نشینی کند
وهیچ تصمیمی در آن زمان نگیرد، دراین صورت او حداقل احساس می کند که ادیولوژیست دیدگاه
اورا درک کرده وبرای تغییر، درزمانی که اوآماده نیست به او فشارنیاورده است. اگراو زمانی
تصمیم پگیرد که دریافت کمک شنوایی راپیگیری کند، دراین صورت اواحساس می کند که می تواند
به این ادیولوژیست اعتماد کند.
همراهی بیمار به خارج ازمطب بدون دریافت کمک شنوایی به معنای شکست ادیولوژیست نیست. ما
مسئول تصمیمات بیمار نیستیم؛ ماتنها برای حمایت ازتصمیمات آنها مسئولیم (مثل فراهم کردن کمک
شنوایی مطلوب زمانی که آنها می خواهند). درحقیقت، پیش بردن روند کاربا توصیه تقویت، زمانی
که بیماربه ما می گوید که به هیچ وجه به آن علاقمند نیست، امری غیراخلاقی است. شکست واقعی
درادیولوژی، درسمعک های مانده درکمد به جای اینکه مورداستفاده قرارگیرند می باشد. این
اطلاعات به مامی گویدکه ازبرخی ازجنبه های پروسه Help-seeking برای تعدادزیادی ازبیماران
چشم پوشی شده است.
پیش ازاین ما قرارگرفتن دریک دوراهی، زمانی که ازبیمارمی پرسیم که "شما امروزشنوایی تان
راچطورتوصیف می کنید؟" راذکر کردیم. بیمارممکن است تنها این رابگوید "من اصلا دوست ندارم
این مشکل راقبول کنم، اماممکن است همسرم درست بگوید. اوتنهاکسی نیست که این مشکل راذکر
کرده، ومن خودم نیزمتوجه مشکلاتی شده ام. اما پذیرش پیرشدن راحت نیست."
اگربیماربعد از ارزیابی شنوایی وتایید یک کم شنوایی این پاسخ رابدهد، خواننده ممکن است تعجب
کند که :چرا بیمار این را درابتدااین را نگفت؟ احتمالا پاسخ این پرسش این است: ما اغلب نیازداریم
که راهمان راآسان کنیم طبق چیزی که Stone وهمکارانش گفته اند و "مکالمه مشکل" نامیده می
شود. درک این واقعیت که این مکالمات شخصی هستند وبیان آنها برای بیمار راحت نیست، به
ادیولوژیست کمک می کند که به طورعمیق به پیام های ورای کلمات توجه کند. Reik این توجه را
"شنیدن باگوش سوم" می نامد.

منبع:

https://donya-e-eqtesad.com/%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D9%88%D8%A8-%DA%AF%D8%B1%D8%AF%DB%8C-96/3635738-%D8%A2%D8%B4%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D9%85%D8%B2%D8%A7%DB%8C%D8%A7%DB%8C-%D8%B3%D9%85%D8%B9%DA%A9-%D9%86%D8%A7%D9%85%D8%B1%D8%A6%DB%8C-%D9%87%D9%88%D8%B4%D9%85%D9%86%D8%AF