شانگر نهایی ماهیت بیولوژیکی زبان وابسته به کشف زن مرتبط با زبان می باشد، اینجا را کلیک کنید زبان نیز همانند تمام جنبه های بیولوژیکی انسان به طور مستقیم در DNA رمز گذاری شده است. بررسی بر روی ماهیت ژنتیکی افراد با بررسی شجره نامه آن ها امکان پذیر می باشد. این مطالعات معمولا وراثت یک بیماری خاص را در نسل های مختلف یک خانواده بررسی می نماید.
در مطالعه ای در سال 1997، نشان داده شد که اعضای سه نسل از خانواده ای از یک بیماری زبانی، دیسلکسیا، رنج می برند، این نشان دهنده این است که آنورمالی های ژنتیکی مرتبط با تکامل زبان زمینه وراثتی هم می تواند داشته باشد.
دانشمندان اخیرا معتقدند که زبان اساس ژنتیکی دارد که در پی آن ژن FOX P2 کشف شد.
این ژن یک ژن در شبکه ژنی چند تاییست که در توانایی زبانی انسان موثر است.
خواندن و نوشتن به عنوان محصول عوامل فرهنگی:
تا به اینجا پیرامون تطابق زبان انسانی با پنج معیار لنه برگ در رابطه با ماهیت بیولوژیکی آن بحث گردید. زبان، خاص هر گونه است و برای اعضای هر گونه جهانی می باشد. زبان به طور خود به خودی تکامل می یابد و زمانی که کودک از نوزادی تا کودکی در معرض آن قرار می گیرد نیاز به آموزش پیچیده ندارد.
زبان فاکتورهای متعدد آناتومیک، فیزیولوژیک و ژنتیکی دارد. اما خواندن و نوشتن چطور؟ از آنجا که مرتبط با زبان هستند آیا جنبه بیولوژیکال دارند؟ پاسخ به این سوال خیر است.
قدمت نوشتن تنها 5000 سال می باشد، که جزء بسیار کوچکی از محدوده زمانی پیدایش زبان گفتاری است. قدیمی ترین زبان نوشتاری cuneiform نام داشته و توسط سومری ها اختراع گردید. در آن زمان هدف از اختراع خط نوشتاری ثبت کردن معاملات کشاورزی بود. اولین علائم نگارشی سمبل هایی بود که نشان دهنده یک شی ء یا مفهوم خاص بود.
خواندن و نوشتن هم همانند زبان خاص هر گونه می باشد اما جنبه جهانی بودن در آن مطرح نمی باشد. هر فرهنگ شناخته شده بشری یک زبان صحبتی و یا اشاره ای دارد اما همانطور که در فصل اول اشاره شد، گویندگان خیلی از این زبان ها شکل نوشتاری برای زبان خود اختراع ننمودند.
منبع:
شانگر نهایی ماهیت بیولوژیکی زبان وابسته به کشف زن مرتبط با زبان می باشد، اینجا را کلیک کنید زبان نیز همانند تمام جنبه های بیولوژیکی انسان به طور مستقیم در DNA رمز گذاری شده است. بررسی بر روی ماهیت ژنتیکی افراد با بررسی شجره نامه آن ها امکان پذیر می باشد. این مطالعات معمولا وراثت یک بیماری خاص را در نسل های مختلف یک خانواده بررسی می نماید.
در مطالعه ای در سال 1997، نشان داده شد که اعضای سه نسل از خانواده ای از یک بیماری زبانی، دیسلکسیا، رنج می برند، این نشان دهنده این است که آنورمالی های ژنتیکی مرتبط با تکامل زبان زمینه وراثتی هم می تواند داشته باشد.
دانشمندان اخیرا معتقدند که زبان اساس ژنتیکی دارد که در پی آن ژن FOX P2 کشف شد.
این ژن یک ژن در شبکه ژنی چند تاییست که در توانایی زبانی انسان موثر است.
خواندن و نوشتن به عنوان محصول عوامل فرهنگی:
تا به اینجا پیرامون تطابق زبان انسانی با پنج معیار لنه برگ در رابطه با ماهیت بیولوژیکی آن بحث گردید. زبان، خاص هر گونه است و برای اعضای هر گونه جهانی می باشد. زبان به طور خود به خودی تکامل می یابد و زمانی که کودک از نوزادی تا کودکی در معرض آن قرار می گیرد نیاز به آموزش پیچیده ندارد.
زبان فاکتورهای متعدد آناتومیک، فیزیولوژیک و ژنتیکی دارد. اما خواندن و نوشتن چطور؟ از آنجا که مرتبط با زبان هستند آیا جنبه بیولوژیکال دارند؟ پاسخ به این سوال خیر است.
قدمت نوشتن تنها 5000 سال می باشد، که جزء بسیار کوچکی از محدوده زمانی پیدایش زبان گفتاری است. قدیمی ترین زبان نوشتاری cuneiform نام داشته و توسط سومری ها اختراع گردید. در آن زمان هدف از اختراع خط نوشتاری ثبت کردن معاملات کشاورزی بود. اولین علائم نگارشی سمبل هایی بود که نشان دهنده یک شی ء یا مفهوم خاص بود.
خواندن و نوشتن هم همانند زبان خاص هر گونه می باشد اما جنبه جهانی بودن در آن مطرح نمی باشد. هر فرهنگ شناخته شده بشری یک زبان صحبتی و یا اشاره ای دارد اما همانطور که در فصل اول اشاره شد، گویندگان خیلی از این زبان ها شکل نوشتاری برای زبان خود اختراع ننمودند.
منبع:
مدل میکروپیگمنتیشن ابرو