وبلاگ های من

زبان ها هجاهایی دارند که دارای واکه است، هجاهایی دارند که شامل یک همخوان است خرید سمعک اینترتون که بعد از واکه می آید. در عین حال محدودیت های فونتیکی بسیاری وجود دارند که ویژه یک زبان بخصوص هستند. زبانی مانند انگلیسی تقریبا به هر نوع همخوانی اجازه می دهد که در مکان coda بیاید. در مقابل زبان هایی مثل اسپانیایی و ژاپنی در مورد سیلاب پایانی قواعد سفت و سختی دارند.

یک زبان ممکن است واژه ای را از دیگری به عاریه بگیرد. به این معنی که واژه ای از یک زبان در اندوخته واژگانی زبان دیگری نیز وجود داشته باشد. وقتی چنین اتفاقی بیافتد، ممکن است آن واژه دچار تغییراتی شود تا با محدودیت های فونتیکی زبان قرض گیرنده مطابق شود. مثلا در ژاپنی واج /s/ در انتهای کلمه نمیتواند قرار گیرد. کلمه bus که از انگلیسی وارد ژاپنی شده به صورت [basu] تلفظ می شود. به این ترتیب یک کلمه دو هجایی ساخته شده که واج /s/ به جای واج انتهاییِ هجا، تبدیل به واج آغازین هجا شده است.

در انگلیسی لغات بسیاری وجود دارند که با /bl/ (blight), /pl/ (plight), /kl/ (class) و /gl/ (glass) شروع می شوند ولی هیچ لغتی وجو ندارد که با */dl/ یا */tl/ شروع شود. این توالی های غیر گرامری در آغازین سیلاب با محدودیت های فونتیکی زبان انگلیسی تداخل پیدا می کنند. لغاتی که در یک زبان اتفاق نمی افتند اما در چهارچوب محدودیت های فونتیکی آن زبان قرار می گیرند را possible non-words می نامند. بنابراین واژه ساختگی مانند blick در انگلیسی یک possible non-word است در حالی که واژه ساختگی مانند *tlick در انگلیسی یک impossible non-word است. افراد می توانند قضاوت کنند که کدام کلمات در زبان آنها ممکن یا غیرممکن هستند زیرا آنها از محدودیت های فونتیکی زبان خود به طور ضمنی آگاهی دارند و تشخیص می دهند چه زمانی این محدودیت ها مورد تعدی قرار گرفته است. آگاهی از محدودیت های فونتیکی همچنین بر سیستم بازیابی لغوی تاثیر می گذارد. اگر شما یک وازه غیرممکن را بشنوید، پردازنده واژگانی شما حتی برای یافتن آن واژه در ذهنتان تلاشی نخواهد کرد. شواهدی وجود دارند که واژه های ممکن و ناممکن مسیر های عصبی جداگانه ای را مغز فعال می کنند.

منبع:https://tehransafir.com/%d8%b3%d9%85%d8%b9%da%a9-%d8%a7%db%8c%d9%86%d8%aa%d8%b1%d8%aa%d9%88%d9%86/

زبان ها هجاهایی دارند که دارای واکه است، هجاهایی دارند که شامل یک همخوان است خرید سمعک اینترتون که بعد از واکه می آید. در عین حال محدودیت های فونتیکی بسیاری وجود دارند که ویژه یک زبان بخصوص هستند. زبانی مانند انگلیسی تقریبا به هر نوع همخوانی اجازه می دهد که در مکان coda بیاید. در مقابل زبان هایی مثل اسپانیایی و ژاپنی در مورد سیلاب پایانی قواعد سفت و سختی دارند.

یک زبان ممکن است واژه ای را از دیگری به عاریه بگیرد. به این معنی که واژه ای از یک زبان در اندوخته واژگانی زبان دیگری نیز وجود داشته باشد. وقتی چنین اتفاقی بیافتد، ممکن است آن واژه دچار تغییراتی شود تا با محدودیت های فونتیکی زبان قرض گیرنده مطابق شود. مثلا در ژاپنی واج /s/ در انتهای کلمه نمیتواند قرار گیرد. کلمه bus که از انگلیسی وارد ژاپنی شده به صورت [basu] تلفظ می شود. به این ترتیب یک کلمه دو هجایی ساخته شده که واج /s/ به جای واج انتهاییِ هجا، تبدیل به واج آغازین هجا شده است.

در انگلیسی لغات بسیاری وجود دارند که با /bl/ (blight), /pl/ (plight), /kl/ (class) و /gl/ (glass) شروع می شوند ولی هیچ لغتی وجو ندارد که با */dl/ یا */tl/ شروع شود. این توالی های غیر گرامری در آغازین سیلاب با محدودیت های فونتیکی زبان انگلیسی تداخل پیدا می کنند. لغاتی که در یک زبان اتفاق نمی افتند اما در چهارچوب محدودیت های فونتیکی آن زبان قرار می گیرند را possible non-words می نامند. بنابراین واژه ساختگی مانند blick در انگلیسی یک possible non-word است در حالی که واژه ساختگی مانند *tlick در انگلیسی یک impossible non-word است. افراد می توانند قضاوت کنند که کدام کلمات در زبان آنها ممکن یا غیرممکن هستند زیرا آنها از محدودیت های فونتیکی زبان خود به طور ضمنی آگاهی دارند و تشخیص می دهند چه زمانی این محدودیت ها مورد تعدی قرار گرفته است. آگاهی از محدودیت های فونتیکی همچنین بر سیستم بازیابی لغوی تاثیر می گذارد. اگر شما یک وازه غیرممکن را بشنوید، پردازنده واژگانی شما حتی برای یافتن آن واژه در ذهنتان تلاشی نخواهد کرد. شواهدی وجود دارند که واژه های ممکن و ناممکن مسیر های عصبی جداگانه ای را مغز فعال می کنند.

منبع:https://tehransafir.com/%d8%b3%d9%85%d8%b9%da%a9-%d8%a7%db%8c%d9%86%d8%aa%d8%b1%d8%aa%d9%88%d9%86/